پارادوکسیکال!

آه چه بی‌رنگ و بی‌نشان که منم

کی ببینم مرا چنان که منم

گفتی اسرار در میان آور

کو میان اندر این میان که منم

کی شود این روان من ساکن

این چنین ساکن روان که منم

بحر من غرقه گشت هم در خویش

بوالعجب بحر بی‌کران که منم

این جهان و آن جهان مرا مطلب

کاین دو گم شد در آن جهان که منم

فارغ از سودم و زیان چو عدم

طرفه بی‌سود و بی‌زیان که منم

گفتم ای جان تو عین مایی گفت

عین چه بود در این عیان که منم

...

+مولوی

++ازپارادوکسبکال های زندگی روزمره اما یه جور اندیشیدن و طور دیگه ای عمل کردن آدمهاست!

و کماکان در اولش همیشه باید یک  آه  به نشانه تعجب و حسرت باشد!