پدران و پسران و خاطراتی چند

          مثل اغلب اوقات که فراغتی از کار و دغدغه های روزمره پیدا می کنم به جای اینکه مثلا متمرکز آزمون پیش رو باشم، خودمو با وسوسه ی سیری ناپذیر هایکو خوانی مشغول می کنم ،چند روز گذشته را  نیز به رسم عدم ترک عادت، اول حسب اتفاق دوباره اعتدال بهاری را گوش دادم... و با موریس ژار و ژان میشل با دو غول بزرگ دنیای افسونگر موسیقی مشغول شدم ...

    اما سوای مشغولیت من ،تقابل تورگینفی این دو پدر و پسر در نوع خود بسیار جالب است !
      هرچه پدر طرفدار سنت های متعالی است و موسیقی روح نوازش با حس وصف ناپذیری با لورنس در بیابان های بکر عربستان ،با شیخ فیصل لجوج در عقبه،  با ژیواگو و لارا در یخبندان روسیه همراه می شد...
            پسرک  نوگرا نقاشی های الکترونیک موسیقیایی تصویر می کرد و رویاهایش را با یوری گاگارین در فتح کهکشان ها ،با موسیقی دیجیتال در ایستگاه های فضایی میر تصویر می کرد ...

هرچه پدر محافظه کار پرصلابت است،پسر پر از ایده و خلاقیت های نو است 

...

     +گرچه ژان میشل پسر با موریس ژار پدر در نگاه اول تقابلی از نوع پدران و پسران تورگینف دارند ‌اما همچنان در عین تقابل می توانند در امتداد هم نیز باشند...
++به نظر قدم های بزرگ برای بشریت را فقط از روی سکو های مستحکم سنت های متعالی می توان بر داشت .

********

+ از انجا که من "بازارف" کمی اصلاح پذیری هستم  عقیده دارم هرچقدر اکسیژن خوب است هرچه اعتدال بهاری پسر خوبتر است اما تم لارا پدر خوب ترین است البته سوای اصلاح پذیری _که بعید می نماید از من _این نظر یک ترجیح مرجح شخصی و ادای احترامی نیز به گذشته های خاطره انگیز  است.

++یاد یک دوست بسیار قدیمی نیز  گرامی باد که اینک در دنیای آبی هاست که همیشه توصیه می کرد : تورگینف و داستایفسکی و ... را باید با ترجمه مهری آهی خواند چرا که بواسطه اینکه در مسکو بزرگ شده تسلط خوبی بر زبان و  ادبیات روسیه دارد .
+++و اینگونه بود که دو روز تا روز آزمون موند و ما اینارو می نویسیم ☹

اولی که خوب نبود اما اینو نمیدونم چی میشه!