ترانه شرقی!

انارِ شکسته!

تو یکی شعله‌ای در دلِ شاخ و برگ،

خواهرِ جسمانیِ ونوسی

و خندۀ باغچه در باد!

پروانگان به گردِ تو جمع می‌آیند

چرا که آفتاب‌ات می‌پندارند،

و از هراسِ آن که بسوزند

کرمکانِ حقیر از تو دوری می‌گزینند.

تو نورِ حیاتی و

مادگی میانِ میوه‌ها.

ستاره‌ای روشن که برق می‌زند

بر کنارۀ جویبارِ عاشق.

چقدر بی‌شباهتم به تو من!

ای شهوتِ شراره‌افکن بر چمن!

+ترانه شرقی، لورکا،شاملو